موزه لوور لانس، بنایی شفاف در معدن زغال سنگ - راوه بلاگ

لانس شهر کوچکی در شمال فرانسه است که در گذشته حیات آن تنها به معادن زغال سنگ وابسته بوده و بعد از تعطیلی معادن و افول این صنعت، به شهری متروکه و از نظر مالی بسیار تنگ دست تبدیل شده است.

سال 2012 زمانی که موزه لوور تصمیم گرفت علاوه بر ساختمان اصلی خود در پاریس، مرکزی تازه را تاسیس کند، این شهر را انتخاب نموده تا بخشی از فعالیت های فرهنگی و هنری را از مرکزیت پاریس خارج نموده و دسترسی به آن ها را برای ساکنان شهرهای دیگر فرانسه آسان تر کند.

موزه لوور لانس (Louvre-Lens) در سال 2012 افتتاح شده است. این پروژه کار مشترک شرکت معماری سانا و ایمری کولبرت (Imrey Culbert) با همکاری کترین موزبخ (Catherine Mosbach)، معمار استودیو پاریسی طراحی منظر محقق شده است و ترکیبی از آن کیفیاتی است که لوور اصلی نیست.

دیوارهای سنگین، پله های باشکوه، دیوارپوش هایی با رنگ های غنی، شاخصه هایی است که واژه لوور را به فکر می آورد. اما این موزه بنایی یک طبقه و چسبیده به زمین است که سبکی و شفافیت اولین نکته ای است که در خصوص آن جلب نظر می نماید.

کلیت طرح عبارت است از ترکیب خطی پنج مستطیل که از گوشه ها به هم اتصال یافته اند به علاوه دو حجم کوچک تر و مستقل که در کنج های سایت قرار گرفته اند.

البته این ترکیب خطی برگرفته از بازوهای کشیده لوور اصلی است.

جداره این مستطیل ها قوس مختصری داشته و به عقیده معماران ترکیب آن ها شبیه چند قایق است که به آرامی در حال پهلو گرفتن در ساحل اند.

زمینی که موزه در آن جای گرفته تا دهه 1960 میلادی معدن زغال سنگ بوده و بعد از آن به فضای سبز اختصاص داده شده است.

این فضای سبز در جداره های ساختمان، که از جنس شیشه یا آلومینیوم صیقل داده شده هستند، منعکس می شوند؛ طوری که در روی نما امتداد یافته و این دو به سختی از هم قابل تشخیص اند.

بعلاوه نور روز، که با توجه به موقعیت جغرافیایی لنس نوری خاص است، انعکاسی ملایم بر جداره ها می یابد. تنها در شب است که ساختمان کرد بیشتری پیدا می نماید.

ساختمان اداری در گوشه جنوبی و رستوران در گوشه شمالی سایت پیوند شهر، پارک و موزه را تقویت می نماید.

مربع مرکزی در پلان، سرسرای ورودی است که جداره هایی کاملا شفاف دارد و در داخل خود کتابخانه و فروشگاه را جای داده است.

هرکدام از مستطیل های دیگر به کاربری خاصی اختصاص یافته اند: آمفی تئاتر، سالن نمایش موقت، سالن نمایش دائمی (که آثاری از گنجینه لوور اصلی را نمایش می دهد) و سالنی که به آثار امانتی از دیگر موزه های اطراف اختصاص دارد.

به منظور مقابله با دپارتمان کردن موزه، محیطی با مساحت 3000 متر مربع به صورت یک پارچه، آثاری از مجموعه لوور را بدون پارتیشن به نمایش می گذارد که گرند گالری نام گرفته است.

هزار متر مربع شیشه اطراف این گالری، فضایی آرامش بخش را برای بازدید از آثار هنری با کانسپت آنالیز مفهوم زمان، ایجاد می نمایند.

سیستم نمایش آثار کاملا متفاوت از لوور اصلی بوده و بر حسب توالی تاریخی است.

به این ترتیب آثار فرهنگ های مختلف در رسانه های متفاوت (نقاشی، نقش برجسته، مجسمه و...) را در کنار یکدیگر می توان مشاهده کرد.

یک طبقه از ساختمان در دل زمین قرار داشته و فضاهای خدماتی، کارگاه ها و انبارها را در خود جای داده است.

از جمله اقدامات نوآورانه موزه، به نمایش گذاردن فعالیت های پشت پرده موزه برای بازسازی، حفاظت و ارائه آثار برای عموم است.

کف بتنی محوطه به داخل موزه امتداد یافته و با شیب مختصری که به تبعیت از توپوگرافی سایت دارد، پیوند محوطه و بنا را به بیننده یادآور می گردد.

در سالن های نمایش، حالت انعکاسی جداره ها در داخل نیز تکرار می گردد و فضا را وسیع تر از آنچه هست می نمایاند.

از آنجا که نصب آثار بر این جداره های آلومینیومی ممکن نیست، هر اثر پایه مستقل خود را دارد یا از جدانماینده های موقت استفاده می گردد.

در قسمت هایی که سقف، نور طبیعی روز را به داخل راهنمایی می نماید، سیستمی برای فیلتر کردن این نور در سقف طراحی شده است که از آثار هنری محافظت می نماید.

بعلاوه پارک گسترده موزه، با رد شدن از 20 هکتار سایت معدن زغال سنگ و طبیعت مجاور، مجموعه ای از نقش های هنری، آموزشی و اجتماعی را به وجود آورده است.

منبع عکس: سایت موزه لوور لانس