قربانیان اسیدپاشی و غم ترمیم زیبایی که با اسید سوخت

به گزارش راوه بلاگ، تهران (پانا) -عمل های قربانیان اسیدپاشی زیبایی نیست بلکه ترمیمی است. قربانیان اسیدپاشی هویت خود را از دست می دهند و به چهره ای احتیاج دارند که ناهنجاری های ناشی از اسید از چهره آنها زدوده گردد و با اعتماد به نفس بیشتری به جامعه بازگردند.

به گزارش ایرنا، حتما این مثال را شنیده اید که می گوید: یک دیوانه سنگی به چاه می اندازد که صد عاقل نمی توانند بیرون بیاورند. شاید این مثال مصداق عاملان اسیدپاشی باشد. افراد بی رحمی که به دلایل غیرمنطقی و توجیه ناپذیر و اغلب از روی کینه اقدام به اسیدپاشی می نمایند و جسم و روح فردی را با از بین بردن صورت و هویتش از او می گیرند. طوری که پس از آن کوشش های افراد بسیار برای بازگرداندن قربانیان به روال عادی زندگی شان کار دشواری است.

پس از اسیدپاشی اغلب قربانیان که هنوز روحشان زخم خورده از این حادثه است، باید فرایند طاقت فرسای عمل های جراحی را از سر بگذرانند. جراحی پشت جراحی. عمل هایی طولانی مدت و پرهزینه که به خواست فرد نبوده اما برای بازگشت به زندگی باید این عمل ها را از سربگذارند.

محسن مرتضوی یکی از قربانیان اسیدپاشی است که چندی پیش صدمین عمل جراحی خود را پشت سر گذاشت. سال ها از حادثه اسیدپاشی مرتضوی می گذرد اما وی هنوز درگیر عمل های جراحی است و به گفته خودش دو عمل دیگر برای ترمیم پلک و لبش در راه دارد.

به گفته این فرد، درمان قربانیان اسیدپاشی ضرورت دارد اما اغلب نگاه بیمارستان ها و کادر درمان به این فرایند عمل های زیبایی است. به نظر آنها و بیمه هر عمل بالای گردن در فهرست جراحی های زیبایی است و شامل هزینه های هنگفت.

اما از نظر قربانیان این عمل ها ترمیمی است.

به طور معمول اسیدپاشی به صورت و نیم تنه بالا انجام می گردد. در جریان این اتفاق نیز چهره فرد از جمله بینایی و بویایی و حتی شنیداری اش آسیب های جدی می بیند. برای مثال خیلی از قربانیان به دلیل از دست رفتن فرم بینی خود قادر به نفس کشیدن نیستند و در طول شب ممکن است بارها دچار احساس خفگی شوند. یا اگر پلکشان را عمل ننمایند بینایی شان به مرور زمان از دست برود.

بعضی از قربانیان ممکن است لب هایشان ذوب گردد و در ادامه لثه ها و دندان هایشان از بین برود یا دچار عفونت گردد.

این در حالیست که جراحی های زیبایی برای افراد معمولی زمان کوتاهی دارد اما عمل های ترمیمی قربانیان اسیدپاشی ممکن است ساعت ها طول بکشد.

به همین دلیل اغلب قربانیان پس از اسیدپاشی گرفتار فرایند درمان و مسائل سیستم نظام پزشکی می شوند زیرا هیچ امتیازی در قوانین این سازمان برای قربانیان اسیدپاشی لحاظ نشده است.

برای مثال من خودم در جریان کینه جویی عامل اسیدپاشی ام، در چهارلیتر اسید غرق شدم و بیشتر جاهای بدنم از اسید آسیب دید و احتیاج به عمل های پی در پی داشتم و تا به امروز 100 عمل ترمیمی زیبایی انجام داده ام تا از ناهنجاری های به وجود آمده در چهره ام کم گردد.

به گفته مرتضوی اغلب قربانیان به چهره ای احتیاج دارند که به آنها اعتماد به نفس داده تا بتوانند به زندگی و جامعه بازگردند.

این جراحی ها یاری می نماید تاحدی چهره فرد از ناهنجاری های ناشی از اسید زدوده گردد.

اسید هویت مان را از ما گرفت

کمال فروتن مدیرعامل انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی اما با راه اندازی این انجمن و گرد هم آوردن تیمی داوطلب از دکترها و پرستارهای متخصص به یاری قربانیان اسیدپاشی آمد تا دردی از درد آنها را دوا کند.

دکتر فروتن با همراهی تیمی حرفه ای از دکترهای جراح، بیهوشی و پرستاران و بدون هیچ چشمداشتی جراحی های بچه ها را به صورت رایگان انجام می دهند.

دکتر فروتن هر چند ماه وقت ویزیت برای قربانیان قرار می دهد و همه آنها ویزیت می شوند. سپس وقت جراحی به آنها داده و قربانیان در زمان تعیین برای عمل حاضر می شوند. آنها در این فرایند فقط هزینه هتلینگ بیمارستان که مبلغ زیادی نیست را پرداخت می نمایند زیرا صفر تا صد فرایند درمان برای آنها رایگان انجام می گردد و دکترها و پرستاران داوطلب هیچ دستمزدی نمی گیرند.

گاهی بعضی از قربانیان هزینه پرداخت کرایه رفت و آمدشان به تهران و محل انجمن را هم ندارند چه برسد به هزینه بیمارستان که در این شرایط انجمن از محل یاری های مردمی هزینه بیمارستان قربانیان را پرداخت می نماید. برای مثال چندی پیش طی فراخوانی از مردم خواهان یاری های نیکوکارانه شان برای عمل قربانیان اسیدپاشی شدیم و در ادامه هزینه عمل 6 نفر از قربانیان فراهم شد. عمل جراحی فقط بخشی از فرایند درمان است و پس از تهیه دارو، مراقبت های بعد از عمل و بخیه کشیدن و پانسمان از دیگر فرایند درمان قربانیان است و هزینه های خاص خودش را می طلبد.

این عمل ها برای قربانیان اسیدپاشی اهمیت ویژه ای دارد. آنها دوست دارند به زندگی و جامعه بازگردند اما با چهره از بین رفته ناشی از اسیدپاشی این امکان برایشان وجود ندارد. گاهی بعضی از مردم ما را قضاوت می نمایند. مثلا با دیدن ما می گویند خدارا شکر که خودشان سالم هستند یا گاهی می شنویم که می گویند: ببین چه کار نموده که این بلا سرش آمده یا حتما مقصر بوده اما حق هیچ کسی نیست که به سوی فردی اسیدپاشی کند و هویت و زندگی اش را بگیرد. حق هیچ کسی نیست و ما نباید با دیدن قربانیان آنها را قضاوت کنیم.

به گفته مرتضوی گاهی درد طعنه و کنایه های بعضی از مردم از درد اسیدپاشی بیشتر و غیرقابل تحمل است. در جریان اسیدپاشی هویت ما عوض می گردد. به همین دلیل وقتی با اسیدپاشی صورت و بدن ما را از می گیرند در واقع شخصیت و اصالتمان را از ما گرفته اند. پس برای بازگشتن به زندگی احتیاج به جراحی داریم تا چهره مان عادی تر گردد و بتوانیم به زندگی برگردیم و انزوا و گوشه نشینی زندگی روحیه قربانیان را از بین نبرد. به همین دلیل انجام عمل های جراحی برای قربانیان اسیدپاشی قدم عظیم برای رسیدن به این مرحله است.